حسرت مارتین اسکورسیزی برای درگذشت ری لیوتا

به گزارش سردبیر پرس به نقل از ورایتی، مارتین اسکورسیزی به تازگی با انتشار مطلبی در «گاردین» ضمن ابراز تاسف از درگذشت ری‌ لیوتا و ادای احترام به یاد این بازیگر، از فرصت‌های از دست رفته نوشت. اسکورسیزی که با ری لیوتا در فیلم «رفقای خوب» همکاری کرده بود، پس از اکران این فیلم کلاسیک […]

به گزارش سردبیر پرس به نقل از ورایتی، مارتین اسکورسیزی به تازگی با انتشار مطلبی در «گاردین» ضمن ابراز تاسف از درگذشت ری‌ لیوتا و ادای احترام به یاد این بازیگر، از فرصت‌های از دست رفته نوشت.
اسکورسیزی که با ری لیوتا در فیلم «رفقای خوب» همکاری کرده بود، پس از اکران این فیلم کلاسیک در سال ۱۹۹۰ گرچه با دیگر بازیگران این فیلم مانند رابرت دنیرو و جو پشی بار دیگر همکاری کرد، اما هرگز فرصتی برای کار دوباره با لیوتا پیدا نکرد. پس از مرگ ناگهانی لیوتا که ماه پیش رخ داد؛ اسکورسیزی از این فرصت از دست رفته و این که دیگر هرگز با این بازیگر ملاقاتی دست نداده بود، ابراز تاسف کرد.
اسکورسیزی در این مطلب نوشته است: برنامه‌های زیادی داشتیم که دوباره با هم کار کنیم اما زمان‌بندی هیچ‌وقت جور نشد و یا پروژه‌ها آنچه باید باشند، نبودند. اکنون از این بابت متاسفم. وقتی بازی ری را در «داستان ازدواج» در نقش وکیل طلاق دیدم – او واقعا در این نقش ترسناک است و دقیقا به همین دلیل بامزه به نظر می‌رسد – به یادم آمد که چقدر می‌خواستم با او در این مقطع از زندگی‌اش همکاری می‌کردم و جاذبه حضورش را که بسیار با دوران جوانی و بازیگر سرزنده‌ای که ملاقات کرده بودم متفاوت بود بار دیگر محک می‌زدم.
اسکورسیزی در ادامه از حسرتش می‌نویسد و این که کاش می‌شد یک بار دیگر او را می‌دید تا به او بگوید همکاری‌شان چقدر برایش ارزشمند بوده است. وی می‌افزاید: اما شاید می‌دانست. امیدوارم که دانسته باشد.
اسکورسیزی همچنین از بی‌باکی لیوتا در زمان فیلمبرداری نوشته و این که وی اندکی پیش از شروع فیلمبرداری یکی از سکانس‌های احساسی فیلم «رفقای خوب» متوجه شد مادرش که مبتلا به سرطان است، در حال مرگ است. اسکورسیزی اصرار کرد که او صحنه را ترک کند تا با مادرش باشد اما بازیگر نپذیرفت و ادامه داد و فیلمبرداری انجام شد و اشک‌هایی که او در این صحنه می‌ریزد، اشک‌های واقعی لیوتا برای مادرش است.
این فیلمساز در ادامه نوشته است: واژه «بی‌باک» اغلب برای بازیگران به کار می‌رود و دلیل خوبی هم برایش وجود دارد زیرا بازیگران باید بی‌باک باشند. آنها باید جلو بروند، تلوتلو بخورند، شکست بخورند، و حتی با خطر مضحک به نظر رسیدن کنار بیایند. این بخشی از این حرفه است. در «رفقای خوب» در بیشتر صحنه‌ها به صورت بداهه کار ‌کردیم و بسیاری از اعضا همدیگر را می‌شناختند و مرد جدیدی که وارد شد ری لیوتا بود که وی آن چنان همراه شد که انگار سال‌ها با هم کار کرده بودیم.
ری لیوتا به صورت غیرمنتظره ماه پیش از دنیا رفت.