سد قوانین وزارت بهداشت در مسیر تولید ابزار جراحی| واردکننده ها چالش کمتری برای دریافت مجوزها دارند

بازار؛ گروه صنعت: همین چند وقت پیش بود که عبدالرضا هنری، رئیس کار گروه تولیدکنندگان مواد مصرفی، تنفسی و بیهوشی کشور، از گردش مالی ۲.۵ میلیون دلاری تجهیزات پزشکی در بازار سال گذشته خبر داد؛ بازاری که تنها ۳۵ درصد از آن در اختیار تولیدکنندگان داخلی بوده و در حدود ۶۵ درصد از آن توسط واردات تامین شده است.
بخشی از این بازار نیز به لوازم مورد نیاز اتاق عمل به خصوص جراحی مرتبط است؛ لوازمی که با وجود حضور تولیدکنندگان با سابقه در کشور اما همچنان بخش عمده آن باید از طریق واردات تامین شود و بخش داخلی سهم اندکی از آن داشته باشد. حمید ظفری، تولیدکننده ابزار جراحی در خصوص قوانین دست و پا گیر وزارت بهداشت در مسیر تولید داخلی در گفت و گو با بازار توضیح می دهد.

* چند سال است که در حوزه تولید ابزار جراحی فعالیت دارید و بفرمایید ظرفیت تولید چه ابزاری را دارید؟
در حدود ۱۶ سال است که به عنوان تولید کننده ابزار جراحی فعالیت دارم و بارها هم در این حوزه به عنوان تولید کننده برتر از سوی متولیان مورد تقدیر قرار گرفته ام. محصولاتی که تولید می کنیم با توجه به مواد اولیه با کیفیت و ظرافتی که در کار داریم از کیفیت بالایی برخوردار است و به سادگی می تواند با ابزار خارجی رقابت کرد.
ابزاری که شامل ملزومات اتاق عمل قلب و عروق، مغز و اعصاب، اورولوژی، زنان و زایمان، اطفال و حتی بخشی از نیاز برای جراحی چشم پزشکی که می توانیم تولید کنیم می شود. بنابراین طیف گسترده ای از ملزومات اتاق عمل را می توانیم در داخل تولید کنیم و بسیار علاقه مند به این هستیم که تولیدات مان را توسعه دهیم و ظرفیت خوبی را هم برای صادرات در این زمینه پیش بینی کرده ایم.

در شرایطی تولیدکنندگان ابزار جراحی علاقه مند به توسعه تولیدات شان هستند اما وزارت بهداشت برای هر یک از انواع ابزار جراحی تولید داخلی خواستار ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار تومان برای صدور آی آر سی است که از توان بخش خصوصی در برنامه توسعه ای گسترده خارج است

* در مسیر تولید با چه چالش هایی مواجه هستید که مانع اجرای طرح های توسعه ای شرکت شده است؟
ظرفیت تولید بیش از ۵ هزار نوع ابزار جراحی را داریم اما مشکل بزرگی که مانع اجرای طرح های توسعه ای شرکت شده بحث مجوز های سازمان غذا و دارو و آی آر سی است؛ آی آر سی اطلاعاتی است وزارت بهداشت به ازای هر یک نوع از ابزار از تولیدکنندگان درخواست می کند. با این اطلاعات قصد دارند که کالاهای تولید شده را ردیابی کنند اما مشکل کجا شروع می شود؟ جایی که باید برای هر یک از انواع ابزار ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار تومان واریز کنیم تا آی آر سی آن دریافت شود.
بنابراین فرض کنید برای هر یک از ۵ هزار نوع ابزار جراحی باید یک واریزی داشته باشیم که در جمع رقمی در حدود ۱۰ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان برای تولید کننده هزینه اولیه در بر دارد. از این رو عجیب نیست که هیچ تولیدکننده ای قصد توسعه تولید نداشته باشد؛ چرا که در سال تولید، دانش بنیان و اشتغال آفرین چنین هزینه ای را از تولیدکننده بخش خصوصی طلب می کنند و نمی گذارند صنعت توسعه یابد.
نکته جالب این است که یک قیچی جراحی ساده از سایز ۱۰ سانت، ۱۱ سانت و تا ۳۰ سانت را شامل می شود و ناچار هستیم برای هر یک مجوز جداگانه ای دریافت کنیم. این درحالی است که برای توسعه این صنعت و تولید ۵ هزار نوع از ابزار جراحی توان مالی کافی نداریم که فقط پاسخگوی درخواست وزارت بهداشت باشیم تا آن ها کد آی آر سی بدهند. بنابراین چاره ای نیست جز اینکه یا از تولید منصرف شویم یا تعداد کمتری محصول تولید کنیم. از این رو جای تولید داخلی با واردات گرفته می شود.

* اشاره کردید که وزارت بهداشت با اعمال قوانین سختگیرانه در عمل مسیر را برای واردکننده ها باز می گذارد و تولیدکنندگان داخلی با مجموعه ای از مشکلات مواجه است، بفرمایید در صورت افزایش حمایت این سازمان چقدر امکان صرفه جویی در منابع ارزی در این حوزه وجود دارد؟
در صورتی که حمایت متولیان از صنعت افزایش یابد به جرات می توانم بگویم که ظرفیت کاهش ارز بری در این حوزه بیش از ۹۰ درصد است. این درحالی است که اکنون با همین سنگ اندازی ها حدود ۵۰ درصد از نیاز بازار را در اختیار داریم.
بنابراین در صورتی که وزارت بهداشت در اهدای مجوز ها و بانک ها هم در پرداخت تسهیلات کمک کند حتی ظرفیت این را داریم که ۱۰۰ درصد از نیاز ابزار جراحی کشور را تولید کنیم.

بر اساس برآورد وزارت بهداشت سالانه در حدود ۳۰۰ میلیون دلار واردات ابزار جراحی داریم که ظرفیت های تولید آن در کشور وجود دارد اما چالش مجوزهای وزارت بهداشت و تامین نقدینگی مانع آن می شود

* در حال حاضر برای واردات محصولاتی که گوی سبقت را از تولید داخلی گرفته اند چقدر ارز از کشور به طور سالانه خارج می شود؟
بر اساس برآورد وزارت بهداشت سالانه در حدود ۳۰۰ میلیون دلار واردات ابزار جراحی داریم. این درحالی است که ظرفیت های خوبی در ایران برای انجام ۰ تا ۱۰۰ تولید وجود دارد. اما تولیدکنندگان با چالش مجوزهای وزارت بهداشت و تامین نقدینگی مواجه هستند.

* به لحاظ تامین مواد اولیه چالشی در مسیر تولید ندارید؟
خیر، حتی به لحاظ مواد اولیه ای که در کشور در اختیار داریم می توانیم خیلی بهتر از پاکستانی ها، هندی ها و چینی ها ابزار تولید کنیم؛ چرا که در ایران بحث علمی تولید خیلی پیشرفته است. متالوژی در ایران خیلی توسعه یافته اما تنها مشکلی که داریم عدم حمایت وزارت بهداشت و بانک ها است.
اگر بانک ها تسهیلات دراز مدت بدهند و می توانیم دستگاه های خوب را وارد کنیم و ۱۰۰ درصد ابزار مورد نیاز کشور را داخلی سازی کنیم. بنابراین در صورتی که وزارت بهداشت چتر حمایت خود را بر سر صنعت باز کند و قوانین دست و پا گیر را اصلاح کند می توان طی دو سال ۳۰۰ میلیون دلار ارز بری را مرتفع کرد.
با توجه به اینکه تولید ۷۰ درصد از ابزار جراحی به خصوص در ایران کار دست است و کارگر هم در کشور همچون پاکستان، هند و چین ارزان است می توان در کارهایی که نیاز به کارگر است پیشرفت خوبی کرد.
همانطور که اشاره کردم این کار، تکنولوژی نیست و کار دست است. ما در زنجان بهترین کارگران استیل کار را داریم. اما کار آن ها متوقف شده چون ما نمی توانیم تولید را توسعه دهیم. اگر کار را با کمک وزارت بهداشت توسعه دهیم می توانیم خیلی از کارگرانی که حتی در زنجان در کار حرفه ای چاقو سازی هستند را جذب کنیم.