ضرورت مشارکت مردم در پیشرفت کشور

به گزارش سردبیر پرس، اسماعیل احمدی طی یادداشتی نوشت: ضرورت مشارکت مردم در پیشرفت کشورنگارنده به عنوان فارغ التحصیل علوم ارتباطات اجتماعی مبتنی بر آموخته‌های اساتید خویش بر این باور است که هر جامعه برای تعالی و پیشرفت و هرگونه نوآوری و تحول در ابعاد مختلف حیات؛ نیازمند مشارکت مردم می‌باشد. به تعبیری جامعه‌ی توسعه یافته به معنای حقیقی و ذاتی و به عبارت صحیح تر جامعه ی پیشرفته؛ جامعه‌ای است که در تمامی لایه‌های آن از راهبردنگاری و سیاستگذاری تا برنامه ریزی و اجرا؛ اهالی آن جامعه به گونه‌ای فعال، منظم و منسجم حضور داشته و با مشارکت خود؛ پیش برنده‌ی اهداف، سیاستها و برنامه‌ها باشند. با نگاهی اجمالی به تاریخ اسلام به ویژه انقلاب اسلامی، اهمیت مشارکت مردم را در علم و عمل میتوان دریافت که بر خلاف سیاسیون امروز که مردم گرایی شان صرفا لقلقه‌ی زبان و صرفا منحصر به زمان (انتخابات) می‌باشد؛ امّا در گفتمان ناب دینی که طی دهه های اخیر، تجلّی واقعی و عینی آن در کلامین امامین انقلاب مکررّا یافت می‌شود مردم داری و مردم محوری کلید اصلی و حلّال ریشه‌ای مسایل بوده و هست. انقلابی که با حضور مردم در خطیرترین صحنه‌ها رقم خورده و بقای آن نیز با مشارکت‌های خالصانه‌‌ی مردمی تداوم یافت از خلق حماسه‌ی بی نظیر دفاع مقدس و حضور سازماندهی شده در قالب «بسیج مردمی »که به فرموده‌ی رهبری فرزانه و حکیم، سرنوشت جنگ را تغییر داد تا عرصه‌ی سازندگی و علمی و فرهنگی و … نظیر بحران‌های سیل و زلزله و همین ویروس منحوس کرونا؛ که اگر یاری رسانی «مردم برای مردم»با تدبیر و درایت و هدایت رهبری عزیزتر از جان مان نبود یقیناً بارها و بارها شاهد عقب ماندگی و به گِل نشستن و غرق شدن کشتی انقلاب در این تلاطم‌ها و امواج می‌بودیم. از جمله توجهات انقلاب به مردم،«انتخابات »است که سرنوشت کشور راخودرقم می‌زنند و یقیناً این مردم سالاری اسلامی از جایگاه بالا و والایی در تحولات سرزمینمان برخوردار است خواه انتخاب نمایندگان مجلس و شورای شهر باشد خواه تعیین رییس جمهور که البته اهمیت اش مضاعف است. کلام قرآنی و تجربه‌ی تاریخی همواره مویّد این مطلب است که سرنوشت هر قوم و قبیله‌ای را اهالی همان قوم رقم میزنند و نتایج حاصله، آیینه‌ی اعمال و انتخاب‌های خودمان است. پس باید در این آزمون ملّی هرچه می‌شود هوشمندانه و بصیرانه توام با عقلانیت و خردورزی انتخاب نمود.طبیعی است که هر مسئولی در هر جایگاهی باید ویژگی‌هایی داشته باشد نظیر اخلاص، ایمان، تعهد و مسئولیت پذیری و فرار نکردن و طفره نرفتن از وظایف قانونی و اخلاقی، تخصص، روحیه‌ی جهادی و روح خستگی ناپذیری، ساده زیستی و پرهیز از تجملات و اشرافی گری و … . امّا از جمله نکاتی که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته و علت العلل شکاف و فاصله میان مسئولین و مردم می‌باشد خلق و خوی مردمیِ یک مسئول و به عبارتی «روحیه‌‌ی مردم داری »است که در ویژگی‌هایی نظیرپاسخگویی به مردم، نقد پذیری، گفتگوی مستمّر با جامعه، حضور بی ریا و بدون تکلف و تشریفاتِ زاید در میان اقشار و آحاد جامعه و … تجلی می‌یابد. هر قدر فردی دارای تخصص و مهارت‌های علمی باشد امّا تکنیک و فنّ ارتباط دو سویه و تعاملی را با مخاطبان نداشته باشد یقیناً شناخت آن فرد نیز از جامعه؛کاریکاتوری ذهنی و بافته‌هایی تخیّلی و یافته‌هایی کانالی میباشد که از واقعیات موجود دور خواهد بود.آنجایی کار دشوار و سخت می‌گردد که فرد مسئول با این شناخت غیر واقعی، تصمیمات مهمی را در حیطه‌ی مسئولیتی خود به مرحله‌ی عملیات و اجرا در می‌آورد که طبیعتا با واکنش و عدم اقبال و نقد مردم مواجه می‌گردد و دور و دیر از ذهن نیست که آن مسئول، نقادان خویش را نیز «بیسواد »و «بی شناسنامه »و … توصیف و خطاب کند. ۲روحیه‌ی ارتباط گریِ یک مسئول و مردم محوری اش، نقشی موقتی و آنی و لحظه‌ای نیست که حین انتخابات تجلی یافته و تا انتخابات بعدی، در قفسه‌های موزه‌ی شخصی‌اش حبس گردد بلکه یک سیره، روش،مرام و مسلک دایمی و هویّتی است که همواره به عنوان خصلتی بارز،هم زاد و هم ذات وی بوده و در میان مخاطبان، به این تمایز شهره است. آری اگر قرار است انقلاب، مردمی مانده و همواره حضور مردم به پشتوانه‌ی ولایت که راهکار اصلی و شاهراه کلیدی رفع و دفع مشکلات و نیل به توفیقات بوده است، تقویت و تعمیق داده شود؛ بایستی مسئولینی را انتخاب کرد که مردمی باشند تا درک و فهم و شناخت شان از شهر و کشور، عینی و واقعی بوده و آنگونه تصمیماتی را اتخاذ کنند که مورد وثوق و اعتماد و اقبال مردم باشد فرقی نمی‌کند انتخاب رییس جمهور باشد یا اعضای شورای شهر. نکته اصلی آنست که منتخب یا منتخبان باید خود را از دایرهی چند نفر حلقه‌ی اطرافیان رها کرده و مستمرّا در میان مردم باشند. آنگاه به طرح‌ها و خلاقیت‌‌های مردمی در طرح‌های جامعه ساز و تعالی بخش خواهیم رسید و منفعت عموم و عدالت فراگیر؛ راه منافع حزبی و باندی را مسدود خواهد کرد. در این صورت شاهد مشارکت مردم در تعالی شهر و کشور خواهیم بود و پیوستگی و همبستگی و دلبستگی مسئولان و مردم، عینیتی مثال زدنی و الگویی فراگیر از حاکمیت ناب دینی خواهد بود. بدون شک مسئولی که همواره در میان مردم باشد فرجام نیک خودو کشورش را در برجام به عنوان نماد کد خدا محوریِ شیطان بزرگ و نگاه به غرب منحط و گدایی از استکبار ندیده؛ و تمام توجه خویش را به ظرفیت‌های مردمیِ مرز پرگهر خویش معطوف میدارد. روحیه‌ی مردم داری و مردم یاری و مردم محوری به خودی خود مانع بروز اشرافی گری و انحراف و قبیله گرایی و دیاثت سیاسی و اختلاس و کژ اندیشی وزر اندوزی خواهد شد چرا که همواره کردار و رفتار ما در معرض نقد و نظر مخاطبان است اگر چه نباید فراموش کرد که نیت اعمال باید فقط و فقط برای خدا باشد که به فرمودهی مولا «اعلموا انّکم بعین الله »(بدانید که همواره در معرض دید خدایید) انتهای پیام/