قلم‌هامان از این ظلم خواهد نوشت

ما نویسندگان کودکیم و دل‌هایمان پرخون از درد شماست. قسم به خون‌های پاکتان که قلم‌هامان از این ظلم خواهد نوشت و قصه‌هامان، راوی ستم‌های رفته بر شما خواهد بود. ‍  به گزارش سردبیر پرس، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان ایران در پی اتفاقات غزه، نامه‌ای به کودکان رنج‌دیده غزه نوشت.  در پیام انجمن می‌خوانیم:   می‌چرخد […]

ما نویسندگان کودکیم و دل‌هایمان پرخون از درد شماست. قسم به خون‌های پاکتان که قلم‌هامان از این ظلم خواهد نوشت و قصه‌هامان، راوی ستم‌های رفته بر شما خواهد بود.

‍  به گزارش سردبیر پرس، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان ایران در پی اتفاقات غزه، نامه‌ای به کودکان رنج‌دیده غزه نوشت.
 در پیام انجمن می‌خوانیم:   می‌چرخد و می‌چرخد و می‌چرخد… نه! در سرزمین‌ تو هرگز چرخ‌فلکی برای بازی نبوده است! می‌چرخد، این چرخ‌فلک‌ دنیا و در هر چرخش، گامی پیش می‌رود. در همه چیز؛ جز انسانیت! در زمانه‌ای که بشر بر دوردست آسمان‌ها و اعماق زمین دست یافته، در زمانه‌ای که علم و تکنولوژی فاصله‌ میان جوامع را از میان برداشته، در زمانه‌ای که تفاوت‌ها به رسمیت شناخته شده، و حق کودکان برای دسترسی به یک زندگی سالم و انسانی اثبات شده است، تماشاگر به خاک و خون کشیده شدن هزاران کودک بی‌پناه در غزه‌ایم، بی آنکه کسی بپرسد به کدامین گناه!!! دنیا گوشش را گرفته و چشمانش را بسته، تا هولناک‌ترین جنایت تاریخ کودکان را انکار کند؛ اما کبک دنیا هرچه سرش در برف باشد، چیزی از واقعیت کم نمی‌شود. کدام سازمان ملل؟ کدام حقوق بشر؟ کدام یونیسف؟ کدام حقوق کودک…؟ صدها نام که جز تزویر سکوت، چیزی برای گفتن ندارند. با نهادها و دولتمردانی که ناله‌ درد کودکان غزه را با نگاه کردن به آسمان و سوت زدن، از سر واکرده‌اند، چیزی برای گفتن نیست. کلام ما در تعامل با گوش‌هایی که خود را به نشنیدن می‌زند، درمانده است. پس با تو حرف می‌زنیم، کودک زجردیده؛ با تو که دنیا جز خشونت و ستمش را نشانت نداد. با تو که هرگز معنی کودکی، آرامش، بازی و لذت را نفهمیدی. با تو که درد، جنگ، خون و دشمن، اولین کلمه‌هایی بود که یاد گرفتی. با تو که گرسنگی، ترس و مرگ همزادت بودند و هرگز نفهمیدی دنیا می‌تواند زیبا هم باشد. با تو حرف می‌زنیم، چرا که گوش مردان سیاست، آنچنان با قدرت‌طلبی، بی‌رحمی، پستی و بی‌شرافتی پر است، که دادخواهی از آنان به شوخی‌ای زشت و کریه شبیه شده است. ما نویسندگان کودکیم و دل‌هایمان پرخون از درد شماست. قسم به خون‌های پاکتان که قلم‌هامان از این ظلم خواهد نوشت و قصه‌هامان، راوی ستم‌های رفته بر شما خواهد بود. ما نویسندگان کودکیم و اجازه نخواهیم داد تاریخ شما را از یاد ببرد. انتهای پیام