محله جوادیه؛ هویتی ماندگار در دل پایتخت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سردبیر پرس»؛ جوادیه، محله‌ای با روح و اصالت در جنوب تهران، در منطقه ۱۶، گویی تکه‌ای از تاریخ پایتخت را در خود نگه داشته است. این محله که نامش را از جواد فردانش، مالک پیشین زمین‌هایش، گرفته، از دهه ۱۳۳۰ شمسی به عنوان منطقه‌ای مهاجرپذیر شکل گرفت. 
ترک‌های آذربایجانی، اهالی شمال و لرستان، و حتی مهاجران افغانستانی، جوادیه را به موزاییکی از فرهنگ‌ها تبدیل کرده‌اند. خیابان بیست‌متری، قلب تپنده محله، پر از مغازه‌های کوچک، جگرکی‌های معروف میدان بهمن، و کافه‌های سنتی است که هنوز بوی قهوه ترک و صدای زنگ لیوان‌های استکان را حفظ کرده‌اند. پل شهدای جوادیه، که در سال ۱۳۸۹ به جای پل قدیمی ساخته شد، نه تنها نماد محله بلکه سومین نماد تهران پس از برج آزادی و میلاد است.
بافت قدیمی جوادیه، با کوچه‌های باریک و خانه‌های فرسوده، داستانی از گذشته را روایت می‌کند، اما همین بافت، چالش‌هایی مثل تراکم جمعیت و کمبود پارکینگ را به همراه دارد. با این حال، دسترسی به متروی جوادیه، شوش و راه‌آهن، و همچنین بزرگراه‌های نواب و تندگویان، رفت‌وآمد را آسان کرده است.
بوستان جوادیه و فرهنگسرای بهمن، فضا‌هایی برای فعالیت‌های فرهنگی و تفریحی‌اند که خانواده‌ها و جوانان را به خود جذب می‌کنند. قالیشویی‌های متروکه و کشتارگاه قدیمی، یادگار‌هایی از روزگار صنعتی محله، هنوز در گوشه و کنار دیده می‌شوند.
جوادیه به دلیل همجواری با راه‌آهن و میدان بهمن، یکی از پرترددترین محله‌های جنوب تهران است.
جوادیه؛ یادآور خانه‌ای پرخاطره
رضا کاظمی، ساکن قدیمی جوادیه در گفتگو با خبرنگار ما می‌گوید: محله جوادیه برای من یادآور خانه‌ای پر از خاطره است. از دوران کودکی در کوچه‌های این محله بازی کرده‌ام و هنوز هم بوی جگرکی‌های میدان بهمن مرا به آن روز‌ها می‌برد. با این حال، شلوغی و بافت قدیمی محله، گاهی آزاردهنده است و به نظر می‌رسد نوسازی و رسیدگی بیشتری لازم دارد. در عین حال، مردم این محله همچنان صمیمی و یکدل هستند؛ گویی همه اعضای یک خانواده بزرگند.
جوادیه، با وجود مشکلات مثل آلودگی و ترافیک، روحی اجتماعی دارد. اهالی در مراسم مذهبی حسینیه‌ها گرد هم می‌آیند و بازارچه‌های محلی، پر از جنب‌وجوش است. اما حضور پررنگ مهاجران، گاه باعث نگرانی ساکنان قدیمی شده است.
انتهای خبر/