روایت هنرمندان از خواننده‌ای که شادی را به مردم هدیه داد

به گزارش سردبیر پرس، خبر درگذشت ناگهانی امید جهان، خواننده محبوب موسیقی جنوبی و پسر استاد محمود جهان، در سن ۴۴ سالگی، جامعه هنری و هواداران موسیقی ایران را در شوک و اندوه فرو برد. این هنرمند که به دلیل انرژی مثبت، معرفت و مردمی بودنش شهرت داشت، به گفته نزدیکانش بدون هیچ پیشینه بیماری یا عارضه‌ای، بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت. به مناسبت این ضایعه، با جمعی از هنرمندان سینما و تلویزیون گفتگو کردیم تا از خاطرات و دیدگاه‌هایشان درباره این خواننده دوست‌داشتنی بشنویم.
یوسف مرادیان: امید، رفیقی بی‌نهایت دوست‌داشتنی
یوسف مرادیان، بازیگر سینما و تلویزیون، که سال‌ها با امید جهان در زمین والیبال هنرمندان هم‌بازی بود، او را این‌گونه توصیف می‌کند: «امید به معنای واقعی کلمه دوست‌داشتنی بود. همیشه با لبخند و انرژی مثبت با آدم‌ها برخورد می‌کرد. ما هر هفته در والیبال هنرمندان کنار هم بودیم و او روحیه‌ای داشت که همه را شاد می‌کرد. این بچه، بی‌نهایت انسان و رفیق بود.»
محمود مقامی: چرا تا زنده‌ایم قدر هم را نمی‌دانیم؟
محمود مقامی، بازیگر، با گلایه از فرهنگ مرده‌پرستی، می‌گوید: «چرا وقتی کسی از دنیا می‌رود، تازه یاد خوبی‌هایش می‌افتیم؟ امید انسان خوبی بود، اما چرا در زمان حیاتش حالش را نپرسیدیم؟ هزار درد داشت، چرا قدمی برایش برنداشتیم؟ متأسفم که بگویم ما ملت زنده‌کش و مرده‌پرستیم.»
شهین تسلیمی: انرژی امید همه را جذب می‌کرد
شهین تسلیمی، بازیگر، که از طریق دوستان نزدیکش مانند سیاوش قاسمی با امید جهان آشنا بود، می‌گوید: «من کنسرت نمی‌روم و خواننده‌ها را زیاد نمی‌شناسم، اما اینقدر از این پسر خوب و مودب خوشم می‌آمد که دو بار برنامه‌اش را دیدم. انرژی‌اش آن‌قدر خوب بود که آدم ناخودآگاه دوستش داشت. دوستانم همیشه از خوبی و معرفتش تعریف می‌کردند.»
شهره رحیم‌زاده: شوک رفتن امید هنوز با ماست
شهره رحیم‌زاده، کارگردان، با بغضی در گلو شعری برای امید سرود: «انگار ناگهان صندلی زندگی را از زیر پایت می‌کشند و بغض، طناب دار لحظه‌های بودنت می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «با امید قرار بود برای اکران فیلم‌مان همکاری کنیم. او یکی از خونگرم‌ترین، شادترین و مهربان‌ترین خواننده‌های کشورمان بود. هنوز چند ساعت است که در شوک این ضایعه‌ایم.»
شهربانو موسوی: پسری مودب و سربه‌زیر
شهربانو موسوی، بازیگر، با حسرت می‌گوید: «خدا رحمتش کند. باورم نمی‌شود این‌قدر زود و بدون هیچ بیماری از پیش ما رفت. دو سال پیش در یک جنگ شادی دیدمش؛ خیلی بااخلاق، مودب و سربه‌زیر بود. هرچه بگویم کم است. امید جهان، پسر محمود جهان، خیلی زود رفت.»
شهنام شهابی: هنوز باورم نمی‌شود
شهنام شهابی، بازیگر، که از دوستان نزدیک امید بود، می‌گوید: «امید حتی در عروسی‌ام حضور داشت. هنوز در شوکم و خودم را گول می‌زنم که او نرفته. بدون هیچ بیماری یا عارضه‌ای، یک‌دفعه رفت. پسر باانرژی، گل و دوست‌داشتنی بود. باید قدر یکدیگر را تا هستیم بدانیم.»
احمد اکبرنژاد: امید، انفجار شادی بود
احمد اکبرنژاد، مجری شبکه سه، از خاطرات دهه فجر ۱۴۰۳ می‌گوید: «هشت شب با امید در جشن‌های خانواده‌های ارتش برنامه داشتیم. او بخش پرشور یک جشن سه‌ساعته بود. با موسیقی جذاب جنوبی‌اش، مردم عاشقش بودند. نامش که می‌آمد، یاد پدرش، استاد محمود جهان، می‌افتادیم. رفتن او در ۴۴ سالگی خیلی زود بود.»
سلمان خطی: خواننده‌ای که همه عاشقش بودند
سلمان خطی، بازیگر و عاشق موسیقی، می‌گوید: «امید خواننده‌ای مهربان، پرتوان، جذاب و خوش‌تیپ بود. من کارهاش را گوش می‌دادم و لذت می‌بردم. باورم نمی‌شود که او را از دست دادیم. موسیقی و بازیگری به هم مرتبط‌اند و امید جایگاه ویژه‌ای در قلب ما داشت.»
مهدی امینی‌خواه: رفتن امید شک‌برانگیز است
مهدی امینی‌خواه، بازیگر و دوست قدیمی امید، می‌گوید: «امید خیلی مهربان و خوش‌قلب بود. سال‌ها باهم کار کردیم و دوست بودیم. رفتن ناگهانی‌اش بدون هیچ پیشینه بیماری، برایم ناباورانه و شک‌برانگیز است. خدا به مادرش صبر بدهد.»
مریم کاویانی: چرا دیر به هم می‌رسیم؟
مریم کاویانی، بازیگر، با انتقاد از کم‌توجهی به هنرمندان، می‌گوید: «نه فقط خواننده‌ها و بازیگران، بلکه عوامل پشت صحنه هم زحمت می‌کشند و باید دیده شوند. چرا همیشه دیر به هم می‌رسیم؟ ما مرده‌پرست شدیم و قدر هم را تا هستیم نمی‌دانیم.»
فرهاد بشارتی: یک هفته پیش کنارش بودیم
فرهاد بشارتی، بازیگر، می‌گوید: «هفته پیش در والیبال هنرمندان با امید بودیم. پر از انرژی و انگیزه برای زندگی بود. اصلاً فکر نمی‌کردیم چنین اتفاقی بیفتد. روحش شاد.»
حسین رفیعی: امید، سرشار از امید به زندگی
حسین رفیعی، بازیگر و مجری، با ناباوری می‌گوید: «۲۰ روز پیش با امید بودیم. آن‌قدر سرزنده بود که فقط شادی و انرژی می‌داد. هنوز نمی‌دانم چه بگویم. مگر می‌شود؟»
امین زندگانی: جای امید در موسیقی خوزستان خالیست
امین زندگانی، بازیگر، می‌گوید: «امید مثل همه آبادانی‌ها، خاکی و صمیمی بود. نماینده موسیقی و نسلی بود که فقدانش حس خواهد شد. وقتی پدرم فوت کرد، استاد محمود جهان در مراسم خاکسپاری چنان سوزناک خواند که فراموش‌نشدنی است. امید هم بعد از فوت پدرش خیلی اذیت شد. جای او در موسیقی خوزستان خالی خواهد بود.»
علی صادقی: مهمان‌نواز و خوش‌مشرب
علی صادقی، بازیگر، می‌گوید: «امید خیلی مهربان، باگذشت و مظلوم بود. وقتی به دفترش رفتیم، آن‌قدر مهمان‌نواز و شوخ بود که لذت بردیم. باورم نمی‌شود که رفت.»
محمد مسلمی: هنرمندان دیده نمی‌شوند
محمد مسلمی، از عموهای فیتیله‌ای، می‌گوید: «امید پسری پرشور بود که همه وجودش را روی صحنه می‌گذاشت تا مخاطب لذت ببرد. هنرمندان ما شرایط مناسبی ندارند و این فشارها گاهی چنین اتفاقاتی را رقم می‌زند. باید قدرشان را تا هستند بدانیم.»
سیاوش قاسمی: امید برای ما یک جهان بود
سیاوش قاسمی، بازیگر و دوست صمیمی امید، می‌گوید: «امید رفیق‌باز بود. تو سفر نمی‌گذاشت دست تو جیبمان کنیم؛ پر از آبمیوه و خوراکی می‌خرید و آهنگ می‌خواند. یک جهان را از دست دادیم و همه داغونیم.»
امیدعلی مردانی: خواننده‌ای شیرین و بامزه
امیدعلی مردانی، بازیگر، می‌گوید: «امید آن‌قدر بامزه بود که حتی کمدین‌ها در ماشین حرفی برای گفتن نداشتند. خواننده‌ای به این شیرینی ندیده بودم. سالم بود، اهل هیچ‌چیز نبود. چرا باید سکته کند؟»
علیرضا خرسند: امید پنهانی به فقرا کمک می‌کرد
علیرضا خرسند، کارگردان، می‌گوید: «امید افتاده و متواضع بود، خودش را سلبریتی نمی‌دانست. پنهانی به فقرا کمک می‌کرد و کارش برای دلش بود، نه جار و جنجال.»
یوسف کرمی: امید، شاهکاری فراتر از انسان
یوسف کرمی، استاد تقلید صدا، می‌گوید: «امید یک شاهکار بود، پاک و مهربان. این‌قدر خوب بود که همه دوستش داشتند. مثل او دیگر پیدا نمی‌شود.»
امیر غفارمنش: امید نمی‌خواست مردم غم ببینند
امیر غفارمنش، بازیگر، می‌گوید: «امید با احساس و باحیا بود. تمام انرژی‌اش را می‌گذاشت تا مردم شاد باشند و غم را لمس نکنند.»
بهرام ابراهیمی: روح جنوبی موسیقی ایران
بهرام ابراهیمی، بازیگر، می‌گوید: «امید جهان، پسر محمود جهان، روح جنوبی موسیقی ایران بود. جایش خیلی خالی خواهد بود.»
علی صدرا: هنرمندی که بهترین‌ها را می‌خواست
علی صدرا، کارشناس تلویزیون، می‌گوید: «امید هنرمندی متعهد بود که نه‌تنها خودش بهترین بود، بلکه تلاش می‌کرد دیگران هم بهترین خودشان باشند.»
رضا بای: استاد موسیقی جنوبی
رضا بای، بازیگر، می‌گوید: «امید جهان با سبک زیبای جنوبی‌اش، هنرمندی خوش‌صدا و خوش‌چهره بود. خدا او و پدرش، استاد محمود جهان، را رحمت کند.»
گیتی معینی: حیف از این اسطوره‌ها
گیتی معینی، بازیگر، می‌گوید: «امید و پدرش بچه‌های مؤمن و متعهدی بودند. حیف که تا هستیم قدر هم را نمی‌دانیم و وقتی می‌روند، تازه یادشان می‌افتیم.»
فرحناز منافی‌ظاهر: کاش من به جایش می‌مردم
فرحناز منافی‌ظاهر، بازیگر، با گریه می‌گوید: «امید خیلی خوب بود. کاش من با ۶۵ سال عمر به جایش می‌مردم. مردم او را دوست داشتند، اما کنسرتش به تهران نرسید. تا هستیم، مهربان باشیم، شاید فردا نباشیم.»
سید محسن طباطبایی؛ باشگاه خبرنگاران سردبیر پرس
انتهای خبر/