ناسپاسی پس از ۴۰ سال رفاقت؛ مصداقی از «سفلگی سیاسی»

مهدی زارعی چمه از پیشکسوتان جامعه رسانه و جانباز جبهه و جنگ می باشد

درجوابم بگوید

«مگر اپراتور مخابراتم؟»

پاسخ ما روشن است:

قبل از موفقیت هم اپراتور نبودی، اما حالا که به قدرت رسیدی، حتی پشت سرت را هم نگاه نمی‌کنی.

این رفتار، نه‌تنها بی‌اخلاقی است، بلکه خیانت به اعتماد عمومی و نشانه‌ای از ؟؟

مردم از ما گله‌مندند، چون کسی که با اعتبار اجتماعی و ریش‌گرو گذاشتن جمعی به جایگاه رسید، حالا حتی قدردان نیست، چه رسد به پاسخ‌گو.

🔻 غرور ، پرده‌ای است که دیر یا زود کنار می‌رود. وتکرارمحال است

✍️ به‌عنوان یک رسانه‌ای، رسالتی دارم:

نماینده مجلس فلسفه وجودیش نوکری کردن به مردم است.

شخصیت سیاسی و اجتماعی نماینده با رأی مردم شکل می‌گیرد.

افرادی که با دلسوزی، جلسات متعدد، بسیج عمومی و اعتبار اجتماعی زمینه موفقیت نماینده را فراهم کردند، شایسته احترام قدردانی اندنه بی‌اعتنایی و حذف.

کسانی که ۳۵ سال یک‌تنه، با تحمل مخالفت‌ها و موانع، مسیر را هموار کردند، امروز فراموش شده‌اند؛

در حالی‌که تازه‌واردانی که حتی ۳ سال هم نگذشته، ده برابر مورد توجه‌اند.

چرا؟ چون چاپلوس‌اند، نه منتقد دلسوز.

📢 انتقاد دلسوزانه، نشانه وفاداری است؛ نه دشمنی.

نماینده‌ای که از مردم فاصله بگیرد، نماینده نیست؛ سایه‌ای است از گذشته‌ای که با بی‌وفایی و.؟؟