شاعر سنندجی در سوگ صابر کاظمی دست به قلم شد

رفت و ایران ماند با اندوه و درد
قهرمانی پاکدل، مردِ نبرد

قد کشید او تا افق‌ های امید
در جهانی غرشِ شیران دمید

در زمین چون می پرید تا اوج اوج
در دل ما میزد او آهنگ موج

در فراز هر صعودش آفتاب
می‌درخشید از رخش، ایرانِ ناب

رفت جانش، لیک نامش جاودان
گشته بر هر سینه ای عشقش نشان

امید استادنوروزی ـ دیما