کشف گنجینه ۱۰۰۰ساله

فردی با کاوش در آلمان گنجینه‌ای ۱۰۰۰ساله متشکل از ۲۰۰ شیء را کشف کرد. به گزارش سردبیر پرس، یک کاوشگر در آلمان با استفاده از دستگاه فلزیاب، گنجینه‌ای از عصر وایکینگ‌ها را کشف کرده که شامل سکه‌های عربی، شمش‌ها و آویزی است که ممکن است صلیب یا چکش «ثور» باشد. این گنجینه ارزشمند حدود ۲۰۰ […]

فردی با کاوش در آلمان گنجینه‌ای ۱۰۰۰ساله متشکل از ۲۰۰ شیء را کشف کرد.

به گزارش سردبیر پرس، یک کاوشگر در آلمان با استفاده از دستگاه فلزیاب، گنجینه‌ای از عصر وایکینگ‌ها را کشف کرده که شامل سکه‌های عربی، شمش‌ها و آویزی است که ممکن است صلیب یا چکش «ثور» باشد. این گنجینه ارزشمند حدود ۲۰۰ اثر را شامل می‌شود.  
«لایوساینس» نوشت، «آنشپاخ» (Birte Anspach) سخنگوی اداره باستان‌شناسی ایالتی «شلسویگ ـ هولشتاین» گفت: «اگر آویز کشف‌شده صلیب باشد، احتمالا نشانه‌ای اولیه از آغاز مسیحیت در این منطقه است.»
این گنجینه در شمال آلمان در نزدیکی «Haithabu»، مکانی که در دوران وایکینگ‌ها (۷۹۳ تا ۱۰۶۶ میلادی) مرکز مهمی برای تجارت بود، کشف شده است. مسیحیت زمانی در Haithabu شروع به گسترش کرد که «سنت انسگار» (St. Ansgar) در قرن نهم میلادی به آنجا سفر کرد.  
«آنشپاخ» گفت: «اما اینطور نبود که «انسگار» آمد و ناگهان همه از خدایان قدیم روی برگرداندند و به مسیحیت پیوستند. مسیحی‌سازی یک روند طولانی بود که در چندین نسل ادامه داشت.»
در طول قرن بعدی، بیشتر مردم اطراف Haithabu مشرک باقی ماندند. اما باستان‌شناسان در قبرهای این منطقه متعلق به آن دوره، نمادهای مسیحی کشف کرده‌اند، بنابراین ممکن است این آویز یکی از معدود اشیائی باشد که به فردی تعلق داشته است، که مسیحی شده است.  
«آنشپاخ» خاطرنشان کرد حلقه‌ای که برای آویختن در بالای آویز تعبیه شده در بخش بلندتر صلیب قرار دارد به طوری که وقتی آن را به گردن می‌آویزند، وارونه آویزان می‌شود.  
این احتمال نیز وجود دارد که این آویز، یک چکش ناتمام «ثور» باشد. چنین آویزهایی در زمانی که مسیحیت در اسکاندیناوی و سایر نقاط اروپا ریشه می‌دواند، نماد پایبندی به خدایان باستانی اسکاندیناوی بودند.  
در اسطوره‌شناسی اسکاندیناوی، چکش مقدس که «Mjölnir» نام دارد، توسط دورف‌ها (کوتوله‌ها) برای خدایان والهالا ساخته شد و «ثور» بعدها از آن در جنگ با غول‌ها استفاده کرد.  
علاوه‌بر آویز و شمش‌ها، این گنجینه شامل تکه‌های نقره، یک قطعه سفال و یک سنگ تیزکننده بود، سنگی که برای تیز کردن ابزار استفاده می‌شود و می‌تواند نشانه‌ای از یک سکونتگاه ناشناخته در نزدیکی باشد.  
انتهای پیام