جمالزاده؛ محلهای با حیاطهای اشتراکی
به گزارش گروه مناطق تهران پایگاه خبری تحلیلی «سردبیر پرس»؛ جمالزاده، واقع در منطقه ۱۱ شهرداری تهران، از محلههای قدیمی پایتخت است که نامش را از محمدعلی جمالزاده، پدر داستاننویسی مدرن ایران، گرفته است. این محله که در دهه ۱۳۲۰ شکل گرفت، با جمعیتی حدود ۱۲هزار نفر، هنوز حال وهوای تهران قدیم را حفظ کرده […]
به گزارش گروه مناطق تهران پایگاه خبری تحلیلی «سردبیر پرس»؛ جمالزاده، واقع در منطقه ۱۱ شهرداری تهران، از محلههای قدیمی پایتخت است که نامش را از محمدعلی جمالزاده، پدر داستاننویسی مدرن ایران، گرفته است. این محله که در دهه ۱۳۲۰ شکل گرفت، با جمعیتی حدود ۱۲هزار نفر، هنوز حال وهوای تهران قدیم را حفظ کرده است.
کوچههای تنگ و باریک با خانههای آجری دوطبقه و پنجرههای چوبی، یادآور دورانی هستند که تهران هنوز گرفتار شلوغی امروزی نشده بود. خیابان جمالزاده شمالی، با مغازههای کوچک خیاطی و قنادیهای سنتی، قلب تپنده این محله است.
یکی از ویژگیهای خاص جمالزاده، حیاطهای اشتراکی است؛ حیاطهای بزرگی که چندین خانه قدیمی به دور آن ساخته شدهاند و هنوز هم محل تجمع همسایهها برای گپوگفتهای شبانه هستند. این حیاطها، که گاهی با حوضهای کاشیکاریشده تزئین شدهاند، فضایی برای حفظ سنتهای محلهای ایجاد کردهاند. اما چالشهایی هم وجود دارد. کمبود پارکینگ و افزایش آپارتمانسازی، آرامش سنتی محله را تهدید میکند.
با این حال، ساکنان با تشکیل گروه همیاری جمالزاده، پروژههایی مانند بازسازی دیوارنگارههای قدیمی و کاشت درخت در کوچهها را پیش میبرند. یک چایخانه کوچک به نام “نقشجهان” نیز اخیراً در یکی از این حیاطها افتتاح شده که با سرو شربتهای سنتی، حس نوستالژی را زنده میکند.
جمالزاده؛ مکانی بینظیر برای زندگی
سارا علیخانی شهروند ساکن محله جمالزاده در گفتگو با خبرنگار ما میگوید:محله جمالزاده، با حفظ اصالت تاریخی و فضای صمیمی خود، مکانی بینظیر برای زندگی است. صدای اذان صبح از مسجد قدیمی و رایحه غذاهای سنتی که از حیاطهای اشتراکی به مشام میرسد، هویت این محله را شکل میدهد.
وی افزود:من سالهاست که اینجا زندگی میکنم و هنوز از گشتوگذار در کوچههای باریک و گپ زدن با همسایهها لذت میبرم.
علیخانی اظهار داشت: با این حال، امیدوارم توسعه شهری و ساختوسازهای بیرویه به هویت فرهنگی و تاریخی این منطقه آسیب نرساند و جمالزاده همچنان پناهگاه آرامش ما باقی بماند.
جمالزاده، با ترکیبی از کارگاههای کوچک صنایع دستی و مساجد قدیمی، هنوز روح تهران دهه ۴۰ را در خود دارد. گویی زمان در آن آهستهتر میگذرد و هر گوشهاش داستانی از گذشته را روایت میکند؛ جایی است که نوستالژی تهران قدیم با نبض زندگی امروزی در هم میآمیزد.
انتهای خبر/
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰