برای آمدنت کعبه سینه چاک کرد

امروز، آسمان با رنگین‌کمانی از نور و امید می‌درخشد، زیرا روز ولادت امام علی(ع) است؛ روزی که زمین با وجود او روشن شد و عدالت به خانه‌ دل‌ها راه یافت. در دل کعبه، آن‌جا که سنگ‌ها نیز بر عشق و محبت گواهی می‌دهند، مولودی به دنیا آمد که تاریخ را متحول کرد و نامش را در دل‌ها حک کرد. صفا و مروه به نظاره ‏او نشستند، تا این که همانند آفتاب، از درون کعبه سرزد. آن گاه، لبخند بر لبان عدالت نقش بست. ولادت او، نه تنها آفتابی‌ترین روز تاریخ بود، بلکه سکوت او بلندترین فریاد در برابر ظلم و تبعیض است. نام امام علی(ع) با عشق و انسانیت پیوند خورده و هر شاعری دیوان خود را با یاد او آغاز می‌کند. او، امیر مهربانی‌هاست که در عصر دلمردگی و جهالت، ناخدای کشتی نجات بشریت شد. امام علی(ع)، نه تنها یک شخصیت مذهبی، بلکه نماد شجاعت و فداکاری است. او در روزهایی که ظلم و ستم بر جامعه حاکم بود، با ذوالفقار عدالت خود، به میدان آمد و صدای مظلومین را به گوش زمان رساند. ولادت او، آغاز داستانی است که در آن عشق و انسانیت پیوندی ناگسستنی دارند. مولا جان، یک آسمان بلاغت و یک کهکشان فصاحتی، فاتح دل‏ عاشقانی و التیام زخم‏ ضعیفان و مرهم دل‏ غریبانی و آبروی انسانیتی. در این روز بزرگ، یادآور می‌شویم که چگونه امام علی(ع)، با اخلاص و فداکاری خود، دنیایی از عشق را برای بشریت به ارمغان آورد. او نه تنها برادر پیامبر بود، بلکه یاری‌گر او در تمام سختی‌ها و چالش‌ها بود. در روزهای سخت و پرآشوب، یاور او بود. سایه ساری بود آرامش بخش، همراهی استوار و هم یاری فداکار. لیله المبیت را او آفرید؛ در شب هجوم مشرکان برای قتل پیامبر در بستر ایشان آرمید. امروز، در کوچه‌های کوفه، صدای نام علی(ع) به گوش می‌رسد؛ صدایی که هنوز هم در دل‌های مؤمنین طنین‌انداز است. او که به عنوان امیرالمؤمنین شناخته می‌شود، نه تنها حاکم عادل بود، بلکه پدری مهربان برای یتیمان و درمانگری دلسوز برای بیماران بود. او با زندگی ساده و بی‌ریایش، درس‌های بزرگی به بشریت آموخت. امروز، یتیمان، طعم نان دست های فاطمه(س) را در بخشش شبانه او، بی منّت خواهند چشید. ولادت امام علی(ع) را باید جشن گرفت، زیرا او چراغ هدایت در تاریکی‌های جهل و ظلم است. او به ما یاد داد که چگونه باید در برابر ناعدالتی ایستاد و چگونه با محبت و انسانیت با یکدیگر رفتار کنیم. امروز، ما باید از او الهام بگیریم و در زندگی‌مان عدالت و محبت را جاری کنیم. به یاد امام علی(ع)، بیایید دست در دست هم دهیم و دنیایی بسازیم که در آن عشق، محبت و عدالت حاکم باشد. بیایید از آموزه‌های او بهره ببریم و در مسیر راستین او گام برداریم. ولادت امام علی(ع)، روزی است که باید به یاد داشته باشیم تا همواره بر اصول انسانی‌مان پایبند بمانیم. در پایان، یادگار علی(ع) را فراموش نکنیم؛ یادگار عشق، فداکاری و انسانیّت. او نه تنها پیشوای ماست، بلکه چراغ راهی است که همواره ما را به سوی نور هدایت می‌کند. ای سراسر بخشش و عدالت، دستمان گیر که محتاج سرکوی توایم!