روایت سوءاستفاده از باورها در «زالاوا»/ این فیلم درباره جن نیست

به گزارش سردبیر پرس، نشست خبری فیلم سینمایی «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری عصر امروز ۱۵ بهمن‌ماه در خلال برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد برگزار شد.
امیری در ابتدای این نشست درباره انگیزه خود برای ساخت این فیلم گفت: یک احساس و کنجکاوی درباره باور من شکل گرفت و ماجراها و داستان‌هایی درباره موضوعات متافیزیکی در خانواده پدری می‌شنیدم که گاهی منجر به باورهای غیرمنطقی می‌شد.
وی افزود: همه ما این داستان‌های عام را شنیده‌ایم. روزی که پدرم داشت خاطراتش را تعریف می‌کرد، جزو اولین خاطراتش تسخیر و استخدام یک جن در خانواده پدری‌اش بود. این برای من جذاب بود، نه خود داستان بلکه شیوه‌ای که پدرم آن را تعریف می‌کرد و به گونه‌ای باورپذیر بود همه از این داستان‌ها دارند من آن شیوه‌ای را که منجر به باورپذیری شود، دوست داشتم و تصمیم گرفتم این قصه را بنویسم.
وی افزود: ما در این مسأله وارد مبحث درام می‌شویم ما وارد حاشیه مانند اینکه جن وجود دارد یا نه، نشدیم از سو استفاده‌هایی که از این جنس باورها می‌شود، گفتیم.
نوید پورفرج بازیگر این فیلم هم گفت: به نظرم سکانسی که عاشقانه شروع می‌شد و تا پایان فیلم ادامه داشت سکانس سختی بود، بیست تا بیست و پنج روز همان سکانس پایانی طول کشید حفظ راکورد خیلی سخت بود. تیمی که کار می‌کردیم درجه یک بود و همکاری با آن‌ها باعث افتخار بود، فیلمنامه بسیار خوب بود در صفحه دوم به این نتیجه رسیدم که باید در آن حضور داشته باشم.
ارسلان امیری هم درباره حضور نوید پورفرج در فیلم عنوان کرد: همه سکانس‌ها برای نوید مشکل بود او زحمت زیادی برای فیلم کشید ما دو و ماه و نیم در حال تمرین دو زبان با او بودیم. هرچند تو کرمانشاهی است اما باید به گونه‌ای صحبت می‌کرد که مخاطبان متوجه شوند.
امیری درباره تاثیر حضور همسرش در شورای فیلمنامه فارابی بر حمایت بنیاد از این فیلم گفت: همسرم آیدا پناهنده دو ماه به اشتباه در بنیاد سینمایی فارابی بود که با حمله‌هایی مواجه شد آن زمانی که همسرم در آنجا بود اصلاً ماجرای ساخت فیلم مطرح نبود. ضمن اینکه همسرم منتقد جدی این فیلم است.
سمیرا برادری تهیه‌کننده این اثر هم عنوان کرد: فیلمنامه این اثر برای من فاکتورهایی داشت که همان ابتدا خواندم متوجه شدم با زبان مردم، برای مردم و با در نظر گرفتن شعور مردم بود.محمد رسولی مدیر فیلمبرداری هم توضیح داد: بزرگترین چالش این کار کارگردانی ارسلان امیری بود من الفبای سینما را از او یاد گرفتم و این باعث می‌شد هم بخواهم عرض اندام کنم و هم تواضع در مقابل استاد را داشته باشم. فیلمبرداری کار پیچیده‌ای بود قرار بود فیلمنامه بین ژانری باشد و مسیر سر راستی نداشته باشد این موضوع هم در فیلمنامه و هم در فیلمبرداری خودش را نشان بدهد یعنی هرچند می‌خواستم شیطنت‌هایی در ژانر وحشت کنم اما گاهی ترمز خودم را می‌کشیدم تا وارد ژانر رئال شوم. ما در بیست روز دو سکانس را گرفتیم که باید وحدت زمانی حفظ می‌شد.
امیری در ادامه درباره زبان فیلم گفت: اساساً من زبان کردی را دوست دارم و دوست داشتم فیلم با این زبان ساخته شود ولی می‌خواستیم مخاطب عام‌تری داشته باشیم. سینمای اقوام به نظرم باید تقویت شود من دوست دارم نشانه‌های قومیت را در فیلم‌ها داشته باشم اما داستان این فیلم در همه جای دنیا اتفاق بیفتد. اگر همه اقوام صدا، فیلم و رسانه داشته باشند این موضوع باعث صلح پایدار خواهد شد و بیشتر شناخته می‌شوند.
امیری درباره سکانس حضور گربه در فیلم هم گفت: این موضوع نشان‌دهنده این است که همه عوامل خوب کار کردند همه به نوعی در حال بازی گرفتن از این گربه بودند. آن گربه هم خیلی با ما همکاری کرد.
محمدحسین کرمی طرح صحنه این اثر گفت: ارسلان خودش قبلاً به آن لوکیشن رفته و دیده بود آن روستا به قدری زیبا و عجیب بود که ما به لحاظ اقلیمی چالشی نداشتیم. چالش ما ایجاد ترس از المان‌های ساده بود اینکه بدون نشان دادن شمایل جن بتوانیم ترس را القا کنیم.
پوریا رحیمی سام دیگر بازیگر این فیلم هم گفت: از چهار پنج سال پیش در جریان تولید این فیلم بودم حتی قرار بود نقش دیگری بازی بکنم. من معتقدم بازی در این نقش برای من یک شانس بود، چالش زبان یک ترس بزرگ برای ما بود. پیدا کردن کوک اصلی بازی‌ها چالش زیادی برای ما بود ما بسیار مرهون بازیگران خوب کنارمان هستیم.
امیری گفت: من فیلمی درباره جن نساختم و هیچوقت فیلمی درباره موضوعی به این حساسی نمی‌سازم فیلم درباره این نیست که جن وجود دارد یا نه. ماجرای جن دستمایه‌ای برای رسیدن به موضوع باور است.
امیری درباره این سوال که آیا طبق تصویر ارائه شده در فیلم کردها خرافه پرست هستند؟ گفت: لطفاً فتنه درست نکنید این فیلم نمادین است و می‌تواند در همه جای جهان رخ بدهد این اتیکت زدن‌ها یک بیماری کثیف برای به جان هم انداختن اقوام است.
وی گفت: این فیلم بین ژانری است وقتی شما فیلم ژانر می‌سازید به یک سری مردم نیاز دارید. فیلم را در کردستان ساختم چون آدم در زمین خود راحت‌تر بازی می‌کند کردستانی‌های اهل موسیقی و هنر هستند یک انعطاف و علاقه عجیبی به هنر دارند از آنجایی که بودجه فیلم من کم بود، باید از دوستانم و همشهریانم استفاده می‌کردم اگر فیلمم را در کردستان ساختم به خاطر این است که به کردستان و فرهنگش علاقه دارم.
برادری هم گفت: گیشه نباید مختص یک عده خاص باشد ما باید بیشتر به سلیقه مخاطب احترام بگذاریم. پروسه پیش تولید فیلم دو سال تولید کشید. اگر همه فرمول‌های گیشه را نداشته باشد بخشی از آن را دارد و آن قصه گفتن برای مردم است.
عباسی گریمور این اثر هم توضیح داد: این یکی از سخت‌ترین کارهای من بود. ما یک گروه شش نفره بودیم که هر کدام زحمت زیادی کشیدند. ما چالش‌هایی داشتیم برای رسیدن به این آدم‌هایی که هر کدام نشانه‌ای از روستا داشته باشند خیلی با هم صحبت کردیم.