رونمایی از کتاب “همراه باد دویدن” نوشته علیرضا اعظمی در شهرستان سنقروکلیایی

به گزارش سردبیرپرس،در این آیین که با استقبال مردم، فرهیختگان و مسئولان در کتابخانه مرکزی شهر برگزار گردید، علیرضا اعظمی نویسنده کتاب در سخنانی، با جستاری به داستان و ادبیات اقلیمی، کتاب خود را بر اساس نگاه انسانگرایانه و مبتنی بر سرشت طبیعت و اقلیم کوهستانی در سرزمین باختری ایران دانست و با اشاره به پیوند همواره انسان با کالبد و روانِ رمنده طبیعت، داستانها و رخدادهای کتاب را نمادی از زندگی ناگزیر مردمان با زیست بومِ پیرامون خود برشمرد که بن مایه آن بر پایه فرهنگ توده، احساسها، آیینها، رنجها و شادی های مردمان آن دیار است.
در ادامه برگزاری این آیین دکتر پیمان جسری رییس بخش فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمانشاه در پیامی با ستایش کتاب همراه باد دویدن، آنرا از دیدگاه فلسفی و نیز ناتورالیستی، یک مانیفست قوی بین انسان و طبیعت خواند و با اشاره به بخشهایی از این کتاب به نام ” گاورودنشینان” زیبایی واژه ها و ادبیات آنرا همپای رمان ماندگار کلیدر محمود دولت آبادی خواند و اینکه این کتاب جدای از نگاه به زندگی مردمان، سکانسهایی سینمایی از رابطه انسان با طبیعت را به نمایش میگذارد. او در پایان خاطرنشان ساخت که بی صبرانه چشم براه آثار دیگر این نویسنده جوان خواهد ماند.

متن پیام دکتر پیمان جسری رئیس بخش فرهنگی اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی به شرح زیر است:

همراه باد دویدن: مانیفست انسان و طبیعت
به نام خدایی که بر ذات وی
محال است هرگز برد عقل پی
با خواندن کتاب “همراه باد دویدن” اثر آقای علیرضا اعظمی، بر آن شدم چند سطری را به پاس قدردانی از زحمات این نویسندۀ
گرانقدر، بنگارم.
عنوان “همراه باد دویدن” در نگاه اول، برای کتاب شاعرانه و احساسگرایانه انتخاب شده است که با محتوی و مفاهیمِ ارزندۀ نهفته
در اثر، به واسطۀ تداعی کنندۀ یک اثر در سبک و سیاق ناتورالیسم، همخوانی کامل دارد.
کتاب از فصلهای جداگانه تشکیل شده است و نوشته های غیر یکدست نشان از فراوانی و بسامد سوژه ها در ذهن نویسنده دارد؛ اما در
نهایت، حس سرشار از یکدستیِ رابطۀ انسان و طبیعت را به مخاطب القاء میکند.
یکی از ویژگیهای مهم این اثر، رد قلم روان و سادۀ نویسنده در توصیف جزییات و پدیده های طبیعی زندگی است که در سراسر کتاب
چون آبشاری زلال جریان دارد و روح معانی را در کالبد واژه ها باز می تاباند. به ویژه در فصل گاورودنشینان استفاده از تشبیهات و
استعاره هایی زیبا، خواننده را مشتاق و تشنۀ خواندن ادامۀ کتاب می نماید و از این حیث تنه به تنۀ کلیدر محمود دولت آبادی می زند و
یا نگاه تازه و احساس نو به هستی و پدیدۀ آفرینش را در فصل آواز زمین، میتوان به خوبی مشاهده نمود.
این اثر اگرچه یک سَیر داستانی واحد را بر اساس شخصیت پردازیِ شخصیت های یک داستان دنبال نمی کند، اما هر فصلی مانند دانه های
تسبیح، زلالی، سادگی و واقع گرایی زندگی انسان را در طبیعت به نظاره می نشیند و قدرت کلماتِ انتخاب شده همراه با انرژی و شور و
شعفی که بار نهایی کلمات با خود دارند، حقیقتا مسحور کننده است؛ به گونهای که تکرار واژه ها به اجبار در متن کتاب نیامده و نویسنده
کوشیده است با تصویرسازی هایی متفاوت و سینماگونه، روح و جانبخشیِ خاصی به واژه های بکر و یکدستی چون کوهستان، رود،
دشت، آب و سنگ ببخشد.
اثر آقای اعظمی سرشار از رنج ها، بیم ها و امیدهای زندگی مردمانی است که ناکامی ها و شکستهای زندگیِ خود را با طبیعت بکر و
یکدست دامنه های زاگرس گره زده اند و رابطۀ خود با طبیعت را به عنوان دارویی شفابخش و اکسیری بی بدیل در طول اعصار و قرون
برای خود و آیندگان تجویز کرده اند؛ از این رو باید گفت “همراه باد دویدن” نه تنها سکانس ها یی سینمایی از رابطۀ انسان و طبیعت است
بلکه از نگاه فلسفی و شناخت شناسی نیز یک مانیفست قوی برای انسان و طبیعت به شمار می رود.
اینجانب، این اثر خوب و ارزنده را به کسانی که علاقه مند به خواندن آثاری با نثری روان و سَلیس هستند، توصیه می نمایم.
بی صبرانه منتظر آثار بعدی این نویسندۀ ارزشمند خواهیم بود.
با آرزوی موفقیت برای ایشان
دکتر پیمان جسری : آذر ماه ۱۴۰۲