سناریوی تکراری دوچرخه‌سواری ایران در المپیک

دوچرخه‌سواری در حالی به یک سهمیه المپیک پاریس رسیده است که تنها ۹ ماه فرصت دارد تا با یک برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت به ناکامی‌های این رشته پایان دهد.
به گزارش سردبیر پرس، دوچرخه سواری جاده ایران به لطف کشورهای قزاقستان و ژاپن که از طریق رنکینگ جهانی سهمیه المپیک گرفتند توانست به یک سهمیه برسد. 
 قزاقستان و ژاپن از رنکینگ قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ کنار گذاشته شدند و با حذف رکابزنان این دو کشور، ایران یکی از دو کشوری است که در بالاترین رده قرار می‌گیرد و یکی از دو سهمیه قاره آسیا را به دست آورد.
با وجود اینکه دوچرخه سواری هم مسافر پاریس شد اما یک مسئله همیشگی در مورد این رشته وجود دارد مبنی براینکه نتیجه گرفتن و به پایان رساندن مسابقه تبدیل به یک رویا شده است.
آخرین باری که دوچرخه سوار ایران خط پایان المپیک را دیده مربوط به المپیک ۲۰۰۸ پکن است که قادر میزبانی و حسین عسگری به آخر خطر رسیدند و حتی عسگری با قرار گرفتن در رده پنجاه و یکم جهان بهترین نتیجه را گرفت اما پس از آن، دوچرخه سواری ایران در المپیک حضور داشت اما  بدون نتیجه بود.
بیشتر بخوانید:
یک سهمیه المپیک پاریس برای دوچرخه‌سواری جاده ایران
با توجه به در پیش بودن المپیک پاریس حداقل انتظار از دوچرخه سواری این است به این داستان تکراری “تمام نکردن مسابقه” پایان دهد اما با توجه به اینکه تنها ۹ ماه باقی مانده است چگونه می‌توان نوار ناکامی دوچرخه سواری را پاره کرد؟
دوچرخه‌سواران به حال خود رها نشوند
حسین عسگری رکابزن با سابقه ایران که در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۸ پکن حضور داشت، در این مورد به سردبیر پرس گفت: نتیجه گرفتن در المپیک غیر ممکن نیست و باید برای افرادی که آینده دار هستند و می توان از آنها نتیجه گرفت، برنامه داشته باشند و در مسابقات بزرگ شرکت کنند. در حال حاضر یک کار مثبتی که انجام شده، این است که دارند با رکابزنان ۱۵ تا ۱۸ سال کار می‌کنند و جوانان ما سال آینده نتیجه بهتری می‌گیرند اما برخی رکابزنان زیر ۲۳ سال و حتی بالای ۲۳ سال که استعداد دارند، به حال خود رها شده‌اند.
 او ادامه داد: برنامه داشتن برای جوانان خوب است اما آنها چند سال دیگر جواب می‌دهند و این در حالی است که المپیک سال آینده برگزار می‌شود و باید در حال حاضر برای کسانی که خوب هستند، برنامه داشته باشند.  
عسگری در پاسخ به این پرسش که زمانی که قرار بود در المپیک پکن شرکت کند، چه مراحل آماده سازی را پشت سر گذاشت؟ گفت: ما با باشگاه در مسابقات مختلف شرکت کردیم و دائم در مسابقه بودیم. من در تور چین هایلک که یکی از تورهای مطرح آسیا است، اول شدم. الان باشگاه‌ها نیستند و فدراسیون باید اسپانسر پیدا کند و برای آن پنج، شش نفر مد نظر، برنامه داشته باشد تا انگیزه داشته باشند. در حال حاضر در تهران دوچرخه سوار وجود ندارد و تنها پیشکسوتان تمرین می‌کنند چون رکابزنان جوان امیدی به آینده ندارند و مانند گذشته نیست که ورزشکاران اگر امید و آینده‌ای نباشد، همه چیز را تحمل کنند.
دوچرخه‌سواری حال و روز خوبی ندارد
قادر میزبانی دیگر رکابزن ایران که سابقه حضور در المپیک ۲۰۰۸ پکن و ۲۰۱۶ ریو را دارد نیز گفت: وضعیت دوچرخه‌سواری نسبت به چندین سال قبل در حال افت است. با این حال رسیدن به آخر خط در المپیک، بستگی به خیلی شرایط از جمله نوع مسیر و شرایط خود رکابزن دارد و از الان نمی‌توان گفت که  کسی به آخر خط نمی رسد. با این حال در مجموع با این وضعیت اقتصادی و کناره‌گیری باشگاه‌ها، دوچرخه سواری ایران حال و روز خوبی ندارد و فدراسیون هم در حد توان می‌تواند کاری انجام دهد. هر کاری بخواهند انجام دهند، به وضعیت اقتصادی  بستگی دارد.
انتهای پیام