مغناطیسی شدن بدن افراد پس از واکسیناسیون کذب است

به گزارش سردبیر پرس، سیدعلیرضا ناجی با اشاره به انتشار شایعات عجیب و غریب در دوران پاندمی کرونا، افزود: از زمان های گذشته پدیده مغناطیسی شدن و چسبیدن اشیای فلزی به بدن برخی افراد در سراسر جهان وجود داشته است و حتی دارای رکورد گینس است و هیچ ارتباطی به واکسن کووید ۱۹ ندارد.
وی عارضه مغناطیسی شدن بدن افراد واکسینه شده را کذب و غیر واقعی دانست و گفت: پدیده مغناطیسی شدن ارتباطی به واکسن کرونا ندارد و این شایعات توسط افرادی در جامعه منتشر می شود که می خواهند سلامتی مردم را با مشغول کردن ذهن و فکر آنان به خطر بیندازند و ایجاد واکسن هراسی کنند.
ناجی با اشاره به ترکیبات موجود در واکسن های مختلف تاکید کرد که امکان بروز این اتفاق وجود نداردوافزود: واکسن های غیرفعال مورد استفاده در کشور نظیر سینوفارم علاوه بر ویروس غیرفعال شده محتوی ترکیباتی نظیر هیدروکسیدالومینیوم و نمک های مختلف برای تنظیم حالت اسیدیته واکسن و محیط های کشت حاوی آمینواسید و ویتامین و قند هستند.
به گفته این استاد ویروس شناسی، آلومینیوم تنها ماده موجود در واکسن ها است که حالت دیامغناطیسی دارد و می تواند تحت تاثیر میدان مغناطیسی خارجی قرار گیرد اما از این نظر خاصیت بسیار ضعیفی دارد.
وی یادآور شد: مواد دیامغناطیسی هنگامی که در میدان مغناطیسی قوی قرار گیرند ممکن است در آنها جریانی به وجود آمده و حالت مغناطیسی ضعیفی پیدا کنند. اکثر عناصر موجود در جدول تناوبی نظیر مس، طلا، بیسموت، کربن و نقره و جیوه جزو مواد دیامغناطیسی هستند که در دماهای بسیار بسیار پایین به ابر رسانا مبدل می شوند و تمام میدان مغناطیسی خارجی را از خودشان عبور می دهند.
رئیس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علم پزشکی شهید بهشتی افزود: در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ از ترکیبی به نام بیومرسال در واکسن ها استفاده می شد که حاوی ترکیبات کربن، سدیم، هیدروژن، جیوه، اکسیژن و گوگرد بود و در فرمولاسیون واکسن ها به عنوان ماده نگه دارنده به صورت اتیل مرکوری مورد استفاده قرار می گرفت.
ناجی افزود: جیوه در قدیم در واکسن ها مورد استفاده قرار می گرفت اما در حال حاضر واکسن های استاندارد از این ترکیبات استفاده نمی کنند. با توجه به خاصیت دیامغناطیسی این ماده شاید احتمال چسبیدن اشیا به ناحیه تجمع یافته عنصر به صورت خفیف وجود داشت که این موضوع هیچ مشکلی نیز برای افراد ایجاد نمی کرد و به مرور زمان از بین می رفت. اما امروز ترکیبات واکسن ها هیچکدام ترکیبات مغناطیسی بسیار قوی نیستند.
وی با توجه به تزریق حدود ۰,۳ تا ۰.۵ سی سی و نهایتاً ۱ سی سی محلول در هنگام واکسیناسیون بسته به نوع واکسن ها گفت: میزان این ترکیبات در واکسن ها آنقدر کم است که نمی تواند این پدیده را ایجاد کند. ضمن اینکه ترکیبات مذکور جذب آهنربا یا مغناطیس می شوند در حالی که در بدن ما آهن ربایی وجود ندارد.
عضو کمیته علمی کووید ۱۹ یک راه ساده برای آزمایش این موضوع را چسباندن اشیا مغناطیسی به ویال های محتوی واکسن عنوان کرد که می توان به راحتی آزمایش کرد و تاکید کرد: در واکسنهای کرونا هیچ ترکیب آهنی وجود ندارد که بتواند جذب میدان های مغناطیسی شود و ممکن است ترکیبات جیوه ای و یا آلومینیومی به میزان بسیار بسیار کم وجود داشته باشد.
به گفته ناجی، خاصیت مغناطیسی را یک ویژگی خاص دانست که در برخی افراد جهان به دلایل مختلفی ممکن است رخ دهد و میزان گلبول های قرمز، میدان پارامغناطیسی قلب، میزان و جنس و سطح تماس دوجسم، کشش سطحی بین دو جسم می تواند از جمله عوامل موثر در بروز این پدیده باشد.
وی خاطرنشان کرد: اگر در تمامی افراد جامعه امتحان کنیم خواهیم دید که بدن عده کثیری از افراد واکسینه شده اشیای فلزی را جذب نمی کنند اما افرادی هستند که واکسن نزدند اما اشیای فلزی جذب بدن آنان می شود و این موضوع ارتباطی به واکسن کرونا ندارد.
ناجی در پایان به این نکته اشاره کرد که وی پس از انتشار کلیپ های مذکور و تماس های مکرر افراد متعدد به آزمایش این موضوع در مورد خود و خانواده اش پرداخت که مشاهده کرد در وی و همسرش که به ترتیب واکسن های اسپوتنیک و استرازانکا دریافت کردند خاصیت مغناطیسی شدن وجود نداشت اما دخترشان که واکسن نزده است خاصیت چسبیدن اشیاء وجود داشت بنابراین هیچ ارتباطی بین این پدیده با واکسیناسیون وجود ندارد.