نوشیجان در انتظار ثبت جهانی به عنوان نیایشگاه دوران مادهاست

قضیه چیست؟

ابراهیم جلیلی ارگ باستانی نوشیجان را یکی از آثار منحصربفرد از نظر معماری، قدمت و داشته های فرهنگی، نه تنها در استان همدان بلکه در کشور و دنیا دانست و اظهار کرد: تلاش ها برای ثبت جهانی ارگ باستانی نوشیجان از سال ۹۵ آغاز شد و در این راستا قراردادی نیز در سال ۹۶ بین اداره کل میراث فرهنگی با دانشگاه بوعلی سینا منعقد و گزارش ثبت این اثر در آن قرارداد ذکر شد.

تهیه گزارش ثبت جهانی ارگ باستانی نوشیجان در سال ۹۷ تصریح کرد: این گزارش پس از تهیه به وزراتخانه مرکزی تهران ارسال شد و پیرو آن، معاون وزراتخانه و مدیرکل دفتر ثبت آثار ملی در همان سال بازدیدی از تپه نوشیجان داشتند.

این مقام مسئول ادامه داد: با توجه به نکته نظرهای سازمان جهانی یونسکو، ثبت آثار به صورت زنجیره ای از شانس بیشتری در رقابت با سایر آثار به منظور ثبت جهانی برخوردار است، به همین منظور این پرونده با عنوان نیایشگاه های دوران مادها شامل ارگ باستانی نوشیجان و ابنای تاریخی موجود در شهرستانهای ملایر، قهاوند و فامنین به سازمان جهانی یونسکو معرفی خواهد شد.

وی از وجود ابنای تاریخی در شهرستان های ملایر، قهاوند و فامنین خبر داد و گفت: این ابنا در صورت کاوش، از نظر معماری و فرهنگی شباهت بسیاری با داشته های به دست آمده از ارگ باستانی نوشیجان دارند و درصدد هستیم با تأمین اعتبار لازم و کاوش های صورت گرفته، این پرونده اصلاح و تحت عنوان نخستین نیایشگاه های دوران مادها معرفی شود.

جلیلی در ادامه با اشاره به وضعیت شهرک صنعتی شوشاب در جوار نوشیجان مطرح کرد: از سال ۹۵ و با تعیین عرصه حریم تپه نوشیجان، شهرک صنعتی شوشاب همکاری خوبی با ما داشته و بخشی از شهرک که در حریم قرار گرفته، قبلاً ایجاد شده و پس از سال ۹۵ به سمت حریم نوشیجان، کارخانه یا تأسیساتی اضافه نشده و به منظور عدم لطمه به آثار تاریخی نوشیجان قرار است حصار سبزی برای این شهرک ایجاد شود.

وی از شوره زار بودن خاک این منطقه خبر داد و بیان کرد: با توجه به شرایط زمین و وضعیت آب این منطقه، درختان خاصی مانند سنجد، اقاقیا و پسته در آنجا رشد می کند و با توجه به طولانی بودن زمان عمل آوری و رشد این درختان، ایجاد این حصار سبز و گیاهی زمان بر است.

دو میل کوره آجرپزی در ملایر در انتظار ثبت ملی

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ملایر در بخش دیگری به قدمت وجود کوره های آجر پزی در این شهرستان اشاره و خاطرنشان کرد: آجرهای تولیدی این کوره ها علاوه بر تأمین آجر شهرستان به استانهای همجوار از جمله لرستان و کردستان نیز ارسال می شد.

وی با بیان اینکه ساختمان این کوره های آجرپزی شامل دو بخش کوره و میل یا دودکش است، ادامه داد: سوخت بیشتر این کوره ها در گذشته نفت کوره یا مازوت بوده و این سوخت از طریق دریچه هایی از روی بام این سازه به داخل ریخته می شد.

جلیلی مطرح کرد: بخش میل یا دودکش کوره، یک سازه آجری استوانه ای شکل است و قطر دهانه داخلی آن به عنوان محل مکش دود و هدایت آن به سمت بالا، ۱۴ تا ۱۵ متر و با ارتفاع بین ۳۰ تا ۳۵ متر است.

این مقام مسئول به دو میل کوره باقیمانده از آن زمان اشاره کرد و گفت: یکی از این میل کوره ها در ورودی شهرستان ملایر از سمت سامن در میدان نیروی انتظامی و دیگری در فاصله ۲۰۰۰ متری آن قرار گرفته است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ملایر خاطرنشان کرد: گزارش ثبت این میل کوره ها که جز آثار تحت حفاظت سازمان میراث فرهنگی هستند، تهیه و به شورای فنی استان ارسال شده که در صورت تأیید کمیته ثبت وزارتخانه، ثبت ملی آنها انجام خواهد شد.