کتاب «هنر، دولت و نمایشگاه جهانی اکسپو» منتشر شد

به گزارش سردبیر پرس، کتاب «هنر، دولت و نمایشگاه جهانی اکسپو» نوشته فهیمه زارع‌زاده ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد. این کتاب، با بررسی روش‌های هنری نمایشگاه‌ها چه به‌لحاظ شکل‌گیری ساختاری و چه به‌لحاظ آثار به‌نمایش گذاشته شده در آنها، نحوۀ بیان دولت‌ها به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران را تحلیل می‌کند تا در نهایت، […]

به گزارش سردبیر پرس، کتاب «هنر، دولت و نمایشگاه جهانی اکسپو» نوشته فهیمه زارع‌زاده ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.
این کتاب، با بررسی روش‌های هنری نمایشگاه‌ها چه به‌لحاظ شکل‌گیری ساختاری و چه به‌لحاظ آثار به‌نمایش گذاشته شده در آنها، نحوۀ بیان دولت‌ها به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران را تحلیل می‌کند تا در نهایت، بتواند زمینه‌ساز راهبردهای بیانی برای استحکام‌بخشی به بنیان‌های فرهنگی ایران در چنین عرصه‌های مناسبتی بین‌المللی شود.
کتاب «هنر، دولت و نمایشگاه جهانی اکسپو» مجموعاً از سه فصل تشکیل شده است که «دولت‌ها و نمایشگاه‌های جهانی اکسپو»، «جمهوری اسلامی ایران و نمایشگاه‌های جهانی اکسپو» و «راهبردهایی در بیان هنری کلان» به ترتیب، عناوین فصل‌های آن هستند.
مؤلف در فصل اول، با در نظر گرفتن موضوع و ساختار اکسپوها و تحولات نوین و تأثیرگذار بر نحوۀ برپایی آنها، بیان‌های هنریِ دولت‌های مشارکت‌کننده را بررسی می‌کند. در فصل دوم، نحوۀ بیان هنری جمهوری اسلامی ایران در پنج دوره از نمایشگاه‌ها تجزیه‌وتحلیل شده است. برای این منظور، در ابتدا جریان سیاسی جمهوری اسلامی ایران در مناسبات فرهنگی بین‌الملل شرح داده شده است تا شناختی از بیان هنری این دولت حاصل شود.
نویسنده در این کتاب، ضعف اصلی را در آشنا نبودن با مشخصه‌های اکسپوها و نداشتن آگاهی جامع از مبانی بصری‌تاریخی آن، اولویت‌بندی روش‌های هنری در راستای آن‌ها و میزان کاربردشان در دست‌یابی به هدف‌ها می‌داند و اعلام می‌دارد که جمهوری اسلامی ایران درصدد نمایشی از پیشینۀ فرهنگی‌تمدنی، آن هم از طریق تکرار دقیق آثار تاریخی و برخی وجوه علمی‌اقتصادی خویش برآمده و نیز شناختی جامع از مشخصه‌های نمایشگاه‌ها نداشته است؛ بنابراین نتوانسته است نشانه‌های بصری خلاقانه و ایده‌پردازانه‌ای را در طراحی پاویون‌ها، نمایش صنایع دستی و سایر روش‌های هنری متعددش به‌کار برد، «اندیشۀ هویت‌گرای» مدنظر خود را به منصۀ ظهور رساند و تجارب بیانی خود را در راستای حل چالش‌های پیش‌روی بشر قرار دهد. در نتیجه، بیان روایی ضعیفی را از خویش ارائه داده و همین موجب تحقق نیافتن رسالت‌ها و هدف‌های سیاسی‌اش شده است.
در این کتاب، توجه به مواردی چون کاربرد داده‌های فراصنعتی، روایت‌سازی از هویت ملی، نمایش تولیدهای علمی بر محورتوانمندسازی نیروهای ذهنی، بازنمایی خودآگاهی سیاسی جدید، ازجمله ضروریاتی دانسته شده که می‌تواند جهموری اسلامی ایران را به امکاناتی در این زمینه برساند تا با کسب اهداف خود، به موفقیتی دست یابد تا در زمان ضرورت بسیج امکانات و جلوگیری از فرسایش مهلک توانمندی‌های مادی و معنوی‌اش در عرصۀ نمایشگاه‌ها، خویش را به‌صورت کلان‌روایی قوی و متعامل با سایر دولت‌ها بیان کند و این بیان را تضمینی مقتدرانه و هویت‌خواهانه در پایداری نظامش گرداند.