کارگردانی که از خودش هم نمی‌تواند بازی بگیرد

به گزارش سردبیر پرس، دوازدهمین جشنواره فیلم فجر اصفهان از روز جمعه در پردیس سینمایی ساحل و سیتی سنتر این شهر آغاز شده است. سردبیر پرس استان اصفهان امسال نیز با همکاری انجمن منتقدان و سینماگران حوزه هنری استان اصفهان به ارزیابی آثار حاضر در چهلمین جشنواره فیلم فجر می‌پردازد که با همکاری مؤسسه فرهنگی هنری بهمن سبز هر روز در پردیس سینمایی ساحل اصفهان به تماشای این آثار می‌نشینند.

پس از پایان فیلم سینمایی لایه‌های دروغ که با مشارکت یک شرکت فنلاندی و حمایت بنیاد سینمایی فارابی ساخته شده و در بخش سودای سیمرغ حاضر است به سراغ برخی هنرمندان، دانش آموختگان این حرفه و منتقدان سینمایی انجمن منتقدان حوزه هنری اصفهان رفتیم که به تماشای این فیلم نشسته‌اند. ارزیابی نشان می‌دهد اولین ساخته رامین سهراب به هیچ وجه نتوانسته نظر آنها را جلب کند به طوری که تقریباً همه آنها به فیلم امتیاز صفر از پنج داده‌اند و اثر فاقد ارزش محسوب می‌کنند. در ادامه خلاصه‌ای از نظرات آنها را با هم می‌خوانیم.

توهینی به جوانان با استعداد

فرزان معظم از چهره‌های با سابقه سینما در اصفهان درباره فیلم می‌گوید: در فیلم لایه‌های دروغ نداشتن قصه ضعف اصلی فیلم است که در نتیجه عدم شخصیت پردازی را به همراه دارد. کارگردان حتی از بازی گرفتن از خود هم ناتوان است.

محمد بزرگ منتقد دیگری است که این فیلم را اثری می‌داند که به اشتباه کارشناسان هیأت انتخاب راهی جشنواره شده و توهینی نسبت به جوانان با استعداد این سرزمین است که علاقه‌مند به فیلم‌سازی هستند و بستر مناسبی را در خدمت ندارند. فیلمی که نه پیرنگ داستانی مناسبی دارد و نه در تبیین سینمای اکشن اثرمند. کاری تلویزیونی که اصلاً در حد و اندازه‌های سینما نیست.

یک اشتباه تمام عیار

مریم محمدی دانش آموخته سینما فیلم لایه‌های دروغین را فیلمی سرشار از لایه‌های دروغین، توصیف می‌کند و می‌گوید: فیلم پر از صحنه‌های زد و خورد بی دلیل است و تنها سکانس با ارزش فیلم سکانس آغازین نجات افراد از دل آتش است آن هم شاید چون صورت رامین سهراب با کلاه آتش نشانی پوشانده شده و بازی اش دیده نمی‌شود!

مصطفی حیدری منتقد سینما نیز نظر مشابهی دارد و می‌گوید: این فیلم ملغمه‌ای از فیلم‌های اکشن درجه چندم هالیوودی است. نه فیلمنامه، نه بازی، نه کارگردانی و نه هیچ نکته بارز در بخش‌های دیگر فیلم وجود ندارد. اساساً حضور فیلم در جشنواره یک اشتباه تمام‌عیار بوده است.

مایه آبروریزی

جمال احمدی، تحلیلگر سینما معتقد است: هرچقدر شروع فیلم لایه‌های دروغ با صحنه آتش‌سوزی و تلاش آتش‌نشان برای نجات جان دو نفر خوب و جذاب بود، ادامه نامفهوم و غیرباورپذیر داستان با تکیه بیش از حد به صحنه‌های اکشن، ارزش فیلم را برای معرفی به دیگران، به صفر نزدیک کرده است.

وی در ادامه می‌گوید: واقعاً جای سوال است که چرا و با کدام هزینه چنین فیلم‌هایی اولاً ساخته می‌شوند و با چه تشخیصی راه به جشنواره پیدا می‌کنند. این فیلم برای مردم جذابیت و آورده چندانی نخواهد داشت.

محمد اسماعیلی این اثر را فیلمی بی سر و ته می‌داند که مایه آبروریزی هیئت انتخاب جشنواره است و می‌افزاید: واقعاً یک اثر باید چطور باشد که پشت فیلتر هیئت انتخاب متوقف شود؟ بازی‌های ضعیف همراه با ناتوانی شدید کارگردان در ساخت لحظات احساسی که بیننده را به یاد برخی آثار مشهور در فضای مجازی می‌اندازد به طوری که بارها از شدت مسخرگی بیننده را به خنده وامی دارد. یک نفر رسماً پولش را به رخ سینمای کشور می‌کشد و در جشنواره ملی ما جولان می‌دهد، قصه‌ای بی سر و ته که قرار است هر سکانس بهانه‌ای شود برای نمایش قدرت رزمی صاحب اثر.

شوخی جشنواره امسال

امیر محزونیه از روزنامه نگار فرهنگی است که این فیلم را تماشا کرده و در این خصوص می‌گوید: لایه‌های دروغ شوخی جشنواره امسال است. ظاهراً تصور شده که جشنواره مانند بازار مکاره‌ای است که همه چیز باید در آن پیدا شود. فیلم‌هایی که ظاهراً از روی فرش آبی می‌توانند رد شوند! این نتیجه درک نکردن کارکردهای یک جشنواره فیلم است.

در پایان نیز محمد مهدی شیخ صراف درباره فیلم لایه‌های دروغ می‌گوید: شاید هنگام تماشای این فیلم بعضی‌ها مجبور باشند به خاطر پول بلیط که داده‌اند سالن سینما را ترک نکنند اما به نظرم به کسی که این فیلم را تا آخر تحمل کند باید حتماً جایزه داده شود. واقعاً تحمل چنین ملغمه ای از تصاویر در هم تنیده که به اسم سینما در جشنواره فیلم فجر به علاقه مندان سینما قالب شده صبر بالایی می‌خواهد.

منبع : مهر نیوز