پرسپولیس فینال آسیا را باخت، پرسپولیس مهاجم ندارد، پرسپولیس گل نمیزند، پرسپولیس بازیساز ندارد. همه این مشکلات یحیی دلایل گوناگونی دارد، اما یک اسم شاید میتوانست بسیاری از این مشکلات را به تنهایی حل کند. وحید امیری. بازیکنی که در تمام سالهای حضورش در پرسپولیس آچار فرانسه این تیم بوده. در این روزهای یحیی و دستهای خالیاش، اما وحید امیری نتوانسته همان بازیکن همیشگی باشد. سرمربی پرسپولیس در دورههای اخیر هر زمانی که در خط حمله به مشکل خورد اولین گزینهاش که به عنوان راهحل به نظرش رسید وحید امیری بود. بازیکنی که در زمان مربیان دیگر هم این نقش را ایفا کرده و توانسته بود عملکرد خوبی به نمایش بگذارد.
وحید امیری، اما نتوانست مهاجم تیم یحیی باشد. بازیکنی که شاید از همان ابتدا انتظار داشتن این وظیفه از او اشتباه بزرگی بود. امیری اگرچه در زمان مربیان دیگر هم نقش مهاجم را ایفا کرده بود، اما در آن تیمها در حضور بازیکنانی مانند طارمی و علیپور این نقش را برعهده داشت و یک مهاجم مکمل به حساب میآمد. مهاجمانی که فضاسازی و ایجاد موقعیت را به خوبی بلد بودند و امیری در کنار آنها میتوانست زهر خط حمله تیمش را چندبرابر کند. همانطور که در زمان حضور کنار علیپور، زوج آنها با ۸ گل و پاس گل بهترین زوج پرسپولیس در تاریخ لیگ برتر شد. انتظار این وظیفه از او به تنهایی اما، نتیجهاش مطلوب نبود. نگاهی به آمار امیری نشان میدهد که او نه تنها در گلزدن ناموفق بوده بلکه اصلا عملکردی مشابه یک مهاجم نداشته است.
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰